44. Ad-Dukhaan | 59 verses | The Smoke | Meccan

1. حم

2. سوگند به [این] کتاب روشنگر؛

3. به راستی ما آن را در شبی پربرکت نازل کردیم؛ زیرا که همواره بیم دهنده بوده ایم؛

4. در آن شب هر کار استواری [به اراده خدا] فیصله می یابد.

5. [نزول قرآن] کاری است [که] از نزد ما [صورت پذیرفته است؛] زیرا ما همواره فرستنده [وحی و پیامبران] بوده ایم.

6. [همه این واقعیات] به سبب رحمتی از سوی پروردگار توست؛ بی تردید او شنوا وداناست.

7. [همان] پروردگار آسمان ها و زمین و آنچه میان آنهاست، اگر یقین دارید.

8. هیچ معبودی جز او نیست، زنده می کند و می میراند، پروردگار شما وپروردگار پدران پیشین شماست.

9. [نه اینکه یقین ندارند] بلکه آنان در شک اند [و با گفتار و کردارشان با حقایق] بازی می کنند.

10. پس به انتظار روزی باش که آسمان دودی آشکار بیاورد،

11. که همه مردم را فرا می گیرد، این عذابی دردناک است.

12. [همه می گویند:] پروردگارا! این عذاب را از ما برطرف کن که ما ایمان می آوریم

13. [در آن موقعیت سخت] چگونه برای آنان جای پند گرفتن و هوشیاری است و حال آنکه [پیش از این عذاب] پیامبری روشنگر برای آنان آمد [و پند نگرفتند.]

14. آن گاه از او روی گرداندند و گفتند: تعلیم یافته ای دیوانه است!!

15. مدتی اندک عذاب را برطرف می کنیم، ولی باز شما [به همان عقاید بی پایه و اعمال زشت] برمی گردید!

16. [ما از آنان انتقام خواهیم گرفت آن] روزی که آنان را با قدرتی بسیار سخت بگیریم؛ زیرا که ما انتقام گیرنده ایم.

17. و همانا پیش از آنان قوم فرعون را آزمودیم، و پیامبری بزرگوار برای آنان آمد،

18. که [به آنان گفت:] بندگان خدا را [که به آزار و شکنجه شما گرفتارند] به من واگذارید؛ زیرا من برای شما فرستاده ای امینم.

19. و در برابر خدا تکبّر نکنید که من برای شما دلیلی روشن آورده ام.

20. و من به پروردگارم و پروردگار شما از اینکه مرا سنگسار کنید [یا برانید یا متهم کنید] پناه می برم؛

21. و اگر به من ایمان نمی آورید [از آزردن من و باز داشتن مردم از ایمان آوردن] کناره گیری کنید.

22. [فرعونیان دست از آزردنش برنداشتند و مردم را از ایمان آوردن مانع شدند] پس پروردگارش را خواند که اینان قومی گناهکارند.

23. [گفتم:] بندگانم را شبانه حرکت ده؛ زیرا شما مورد تعقیب هستید،

24. و دریا را با [همان] راه های گشاده [که برای عبور شما باز کردیم] پشت سر بگذار [تا فرعونیان هم در آن درآیند]؛ زیرا آنان سپاهی محکوم به غرق شدن هستند.

25. چه بسیار بوستان ها و چشمه سارانی که آنان [پس از خود] بر جای گذاشتند،

26. و کشتزار و جایگاه های نیکو و باارزش،

27. و نعمت هایی که با آسایش و خوشی از آن برخوردار بودند.

28. [آری، سرانجام کارشان] چنین بود و ما همه آنها را به قومی دیگر به میراث دادیم.

29. پس نه آسمان برآنان گریست و نه زمین و [هنگام نزول عذاب هم] مهلت نیافتند.

30. همانا ما بنی اسرائیل را از آن عذاب خوارکننده نجات دادیم.

31. از فرعون که متکبری سرکش از زمره اسراف کاران بود،

32. و آنان را از روی آگاهی بر جهانیان [زمان خودشان] برگزیدیم؛

33. و به آنان از آیات و معجزات آنچه را که در آن آزمایشی آشکار بود، عطا کردیم.

34. اینان [که شرک و کفر سراپای وجودشان را فرا گرفته است] با اصرار [به اهل ایمان] می گویند:

35. پایان زندگی جز همین مرگ نخستین نیست و ما [پس از این مرگ] برانگیخته نخواهیم شد.

36. اگر شما [در زمینه زنده شدن مردگان] راستگویید [با درخواست از خدا] پدران ما را [زنده کنید و نزد ما] بیاورید [تا ما به زنده شدن مردگان یقین پیدا کنیم!!]

37. آیا اینان [در قدرت و شوکت] برترند یا قوم تُبَّع، و کسانی که پیش از آنان بودند؟ ما همه آنان را هلاک کردیم؛ زیرا مجرم بودند؛

38. و ما آسمان ها و زمین و آنچه را میان آن دو است، به بازی نیافریده ایم؛

39. ما آن دو را جز به درستی و راستی به وجود نیاورده ایم، ولی بیشترشان [به حقایق] معرفت و آگاهی ندارند.

40. بی تردید روز جدایی [حق از باطل، مؤمن از کافر و پاک از ناپاک] وعده گاه همه آنهاست؛

41. همان روزی که هیچ دوستی چیزی از عذاب را از دوستش دفع نمی کند، و چون [آلوده به شرک و کفرند] یاری نمی شوند؛

42. مگر کسی که خدا او را مورد رحمت قرار داده است؛ زیرا او توانای شکست ناپذیر و مهربان است

43. همانا درخت زقّوم،

44. خوراک گنهکار است،

45. مانند مس گداخته شده در شکم ها می جوشد،

46. چون جوشیدن آب جوشان

47. [گفته می شود:] این گنهکار را بگیرید و او را به زور به وسط دوزخ بکشانید.

48. آن گاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ریزید؛

49. [و بگویید:] بچش که تو همان ارجمند و بزرگواری!!

50. به یقین این همان چیزی است که همواره درباره آن تردید می کردید.

51. مسلماً پرهیزکاران در جایگاه امنی خواهند بود.

52. در میان بوستان ها و چشمه سارها؛

53. لباس هایی از حریر نازک و دیبای ضخیم می پوشند در حالی که برابر هم می نشینند.

54. [آری سرانجام کار پرهیزکاران] چنین است، و حور العین را به همسری آنان درآوریم،

55. در آنجا هر گونه میوه ای را که بخواهند می طلبند و می خورند، در حالی که [از هر جهت] ایمن و آسوده خاطرند؛

56. در آنجا مرگ را نمی چشند، مرگ آنان همان مرگی بود که در دنیا چشیدند، و خدا آنان را از عذاب دوزخ مصون می دارد.

57. [این] فضل و احسانی است از سوی پروردگار تو، [و] این همان کامیابی بزرگ است.

58. پس جز این نیست که ما [فهم] قرآن را با زبان تو [که زبانی فصیح و گویاست] آسان ساختیم تا آنان متذکّر و هوشیار شوند.

59. [ولی اگر متذکّر و هوشیار نشدند] پس به انتظار باش که مسلماً آنان هم منتظرند [که سرانجام کار چه خواهد شد؟ سرانجام نصرت و پیروزی خدا برای تو و عذاب دنیا و آخرت برای آنان است.]